“ဒီမိုကေရစီေဖာ္ေဆာင္ေရး" တြင္ “တသီး ပုဂၢလိကဝါဒ” လိုအပ္မွဳ (The Necessity of Individualism in Democratization )

( ၾကိဳတင္ဝန္ခံခ်က္။ ။ က်ေနာ့္၏ facebook  မိတ္ေဆြတဦး ျဖစ္ေသာ အိမ့္ခ်မ္းေျမ႕ ( မေလး ) ေဝမွ်သည့္ Phoe Khwar Pwl  ၏ “ဂလိုဘယ္လိုင္ေဇးရွင္း၊ ဒီမိုကရက္တိုင္ေဇးရွင္းႏွင့္ အယ္လ္ေဇးရွင္းမ်ား” ပိုစ့္မွ ဤ note ေရးဖို႕အတြက္ inspiration ကိုရရွိခဲ့ျပီး ဆက္လက္ ဆင့္ပြားေတြးေတာထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုမူရင္းစာေရးသားသူႏွင့္ ေဝမွ်သူတုိ႕ ႏွစ္ဦးစလံုးအား ေက်းဇူး တင္ရွိ ေၾကာင္း ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ )

     ဆိုခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။  အိမ့္ခ်မ္းေျမ႕ ( မေလး ) share လိုက္တဲ့ Phoe Khwar Pwl  ရဲ႕ “ဂလိုဘယ္လိုင္ ေဇးရွင္း၊ ဒီမိုကရက္တိုင္ေဇးရွင္းႏွင့္ အယ္လ္ေဇးရွင္းမ်ား” ဟာ ေလးနက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ တခုကို ( ေလးနက္စြာ နားလည္သူ တေယာက္က ) “ေပါ့ေပါ့ပါးပါး”  ေျပာျပထားတဲ့ ပိုစ့္တခု လို႕ ခံစားမိပါတယ္။ အခု ေရွ႕ ဆက္မသြားခင္ အဲဒီ post ပါ အေၾကာင္းအရာကို နည္းနည္းေလာက္ ျပန္ ေျပာျပပါရေစ။ အဲဒီ post ရဲ႕ author (Phoe Khwar Pwl ) က အခုတေလာ အေၾကာင္းအရာသံုးခုကို ၾကားေနရပါသတဲ့။ ပထမတစ္ခု က  ရန္ကုန္မွာ ဓါတ္ပံုသင္တန္းသြားတက္တဲ့ သူ႕မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ရဲ႕ ေျပာစကားအရ ရန္ကုန္ ေထာက္ၾကံံ့ စစ္သခ်ိဳင္းမွာ  ျမန္မာ ေမာ္ဒယ္မေလးေတြ အ၀တ္အစားဗလာ၊ nude ပံုေတြ ရိုက္ၾကတာ၊ ။ ဒုတိယတစ္ခုက ေစာသက္ ရဲ႕  စီးရီးအယ္လ္ဘမ္ နဲ႕ စတိတ္ရိႈးတစ္ခုမွာ ၀ိုင္ေကေကအဖြဲ ့ ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖသီဆိုမႈ၊ တတိယတစ္ခုက  ဗယ္လင္တုိင္းေဒးအတြက္ စတိတ္ရိႈးတစ္ခုရဲ႕ “ခ်စ္သူ စံုတြဲမ်ားအတြက္ အိပ္ခန္း မဲေဖာက္ ေပးမယ္” ဆိုတဲ့ ေၾကျငာေတြပါတ့ဲ။ သူက အဲဒါေတြ အေပၚမွာ သူ႕ရဲ႕ အျမင္ကို ေဟာဒီလို ဆက္ေရးပါတယ္။ ( သူ႕ရဲ႕ အျမင္ကို ေဖာ္ျပတဲ့ စာသားေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္ ၾကားထဲကေန paraphrase မလုပ္ရက္ေတာ့ ပါဘူး။ သူ႕အတိုင္းတိုင္း ထားမွ လွေနမဲ့ စာသားေတြ မို႕ပါပဲ။ )

     “ျမစ္ဆံုကိစၥႏွင့္ ယံုၾကည္ခ်က္အက်ဥ္းသား(ေခၚ) သီးသန္ ့အက်ဥ္းသား (ေခၚ ) လံုျခံဳေရးအက်ဥ္းသား (ေခၚ) ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားျပန္လႊတ္ေပးမႈတို ့တြင္ ျပည္သူတို ့၏ဆႏၵ တစ္သားတည္းက်ခဲ့ပါသည္။ ဆန္ ့က်င္ဘက္သေဘာေဆာင္သူမ်ားလည္း မဆိုစေလာက္အနည္းငယ္ရွိပါလိမ့္ဦးမည္။ ေတာင္တက္ပြဲက်င္းပ သကဲ့သို႕ ျဖစ္ပါသည္။ လူၾကိတ္ၾကိတ္တိုးေနေသာ ေတာင္တက္ပြဲ၏ ေတာင္တက္လမ္းေပၚတြင္ ေတာင္ မတက္ခ်င္ဘူးဟု မတ္တပ္ရပ္ေနသည္ဆိုပါစို႕။ လူအုပ္ၾကီး၏ တြန္းတိုက္မႈျဖင့္ (ေတာင္သာသိပ္မျမင့္ခဲ့လွ်င္ ) ေတာင္ေပၚေရာက္သြားပါသည္။ ဒါက လက္တြဲညီညီခ်ီတက္မည္ဟူေသာ လူအုပ္ၾကီးၾကားတြင္ ေပကပ္ရပ္ ေနေသာသူအဖို ့ျဖစ္သည္။ မည္သို ့ပင္ရပ္ေနေစကာမူ ေတာင္ေပၚေတာ့ေရာက္သြားပါလိမ့္မည္။ သို ့ေသာ္ ဆင္းသည့္လူအုပ္ႏွင့္တက္သည့္လူအုပ္ ႏွစ္ခု ပမာဏတူေသာအခါ ရပ္ေနလွ်င္ ညွပ္ေသဖို ့ရွိပါသည္။ ဒီဘက္ကလည္း အုပ္လိုက္ၾကီးဆင္းခ်လာ ဒီဘက္ကလည္း အုပ္လိုက္ၾကီး တက္ၾကေသာအခါ လမ္းတြင္း တြန္းတိုက္မႈမ်ားျဖစ္ရံုမက ေတာင္ေအာက္ျပဳတ္က်ေသသည္မ်ားလည္းရွိပါသည္။ ထိုကဲ့သို႕ တြန္းတိုက္မႈမ်ိဳးသည္ ျမစ္ဆံုကိစၥႏွင့္ ေလးမည္ရအက်ဥ္းသားမ်ားကိစၥတြင္ မေတြ႕ရေသာ္လည္း လူ ့အခြင့္ အေရးသမားမ်ားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈထိန္းသိမ္းသူမ်ားအၾကားတြင္ စတင္ေတြ  ့ရွိလာရျပီျဖစ္သည္။”

     “အထင္ကရပန္းျခံၾကီး တစ္ခုတြင္ ကိုယ္တံုးလံုးဓါတ္ပံုရိုက္ျခင္းမွာ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္မညီေၾကာင္း အထူးေျပာ စရာမလိုေပ။ ထို ့အတူ ေကာင္းလားအကို ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ သီဆိုပံုမ်ား ၊ ဘာျဖစ္မွာလဲ ဖာျဖစ္မွာ ေပါ့ ဟု လူပံုပရိတ္သတ္အလယ္တြင္ ၀မ္းသာအားရထေအာ္ပံုမ်ားသည္လည္းေကာင္း ၊ သမီးရည္းစား အေတာ္မ်ားမ်ားလာၾကည့္မည့္ စတိတ္ရိႈးပြဲတြင္ အခန္းမ်ားမဲေဖာက္ေပးမည္ ဟုေၾကျငာမႈ သည္လည္းေကာင္း တစ္လင္တစ္မယား ေျခတစ္လွမ္းကုေဋတစ္သန္း မိန္းမတို ့အိေျႏၵ ေရႊေပးလို ့မရ အစရွိေသာ ေ၀ါဟာရမ်ားႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုအတြက္ ေရႏွင့္ပက္ႏိႈးျခင္းမက အက္ဆစ္ႏွင့္ ပက္ႏိႈးသကဲ့သို႕ ပင္ျဖစ္သြား ပါသည္။”

     “ႏွာေစးေပ်ာက္ခ်င္၍ ဘာမီတြန္ေသာက္လွ်င္ အိပ္ငိုက္မည္သာျဖစ္သည္။ ဆိုဒ္အဖက္ဟု ေခၚေခၚ အန္တူ၀ါ့အဖက္ဟု ေခၚေခၚ ထိုသက္ေရာက္မႈကိုေတာ့ခံရပါမည္။ ႏွာဆက္ေစးခ်င္၍ မရေတာ့ပါ။ သို ့ေသာ္ ဘာဥပေဒမွ ခိုင္ခိုင္မာမာမရွိေသးခ်ိန္တြင္ အလံုးအရင္းတြန္းထိုး၀င္ေရာက္လာေသာ လူ ့အခြင့္အေရးအမည္ခံ ယဥ္ေက်းမႈ ( မယဥ္ေက်းမႈ ဟုလည္းေခၚလိုက ေခၚႏုိင္ပါသည္ ) စီး၀င္လာျခင္းသည္ အႏ ၱရာယ္ရွိပါသည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ လစ္ဘရယ္မ်ားႏွင့္ ကြန္စာေဗးတစ္မ်ား ထကိုက္ၾကရန္ရွိပါသည္။”

     “ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ဒူးေခါင္းအထက္ အ၀တ္အစားႏွင့္ လည္ပင္းဟိုက္ေသာ အ၀တ္အစားပံုမ်ားမေဖာ္ျပရ။ ကိုယ္တံုးလံုးျဖင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ ဓါတ္ပံုမရိုက္ရ ၊ သမီးရည္းစား လက္မထပ္ဘဲ အတူမအိပ္ရ ၊ ႏိုင္ငံတစ္၀န္း ျပည့္တန္ဆာကင္းစင္ရမည္ ဟူေသာ ဥပေဒမ်ိဳး မည္သို ့ေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတြင္မွ ထုတ္၍ ရမည္မဟုတ္ပါ။ ေဘာင္တစ္ခု ကန္ ့သတ္ျပီး စနစ္တက် ခြင့္ျပဳရန္ လိုအပ္လာျပီ ဟုသာထင္ပါသည္။”

     “ခိုင္မာေသာ ဥေပဒမ်ား အခ်ိန္မွီမေပၚလာလွ်င္ အုပ္စုႏွစ္စုတြန္းတိုက္ရာမွ ဒဏ္ရာအနာတစ္ရ မ်ားရလာရန္ရွိပါသည္။ အသြားတစ္လမ္း အျပန္တစ္လမ္းျဖစ္ေအာင္ ခ်ဲ ့သင့္သည္ေနရာခ်ဲ ့ ကာသင့္သည့္ ေနရာကာဖို ့သာလိုပါသည္။ ဂလိုဘယ္လ္ပင္လယ္ၾကီးထဲ ေမ်ာဖို ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေလွၾကီးထဲတြင္ ပဲ့ကိုင္မ်ားကၽြမ္းက်င္ဖို  ့လည္း လိုပါေသးသည္။  ေမြးကင္စ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္မွ ေမြးကင္းစ ဒီမိုကေရစီျပည္သူတစ္ဦး၏ ထင္ရာျမင္ရာမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။”

     အခု က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာ စေျပာပါမယ္။ က်ေနာ့္ အထင္ “ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံ” ဆိုတာ ( သမၼတ လင္ကြန္းရဲ႕ စကား ငွားသံုးရ ရင္ ) Government by the people, for the people, from the people ( ျပည္သူေတြက  ျပည္သူေတြအတြက္ ျပည္သူထဲက ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ အစိုးရ ) တရပ္နဲ႕ ငါတို႕အစိုးရဟာ ( မူဝါဒ ေတြ ဘာေတြ မွားေကာင္းလည္း မွားေနမယ္။ ဒါေပမဲ့ ) သန္႕ရွင္းစြာ၊ ရုိးသားစြာ၊ တရားနဲ႕ ေလ်ာ္ညီစြာ တက္လာခဲ့တဲ့ ေျပာလြယ္၊ ဆိုလြယ္တဲ့၊ ျပည္သူ႕အသံကို အေလးထားတဲ့ အစိုးရတရပ္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ အစိုးရရဲ႕ ဦးေဆာင္မွဳကို နာခံရမယ္လို႕ ယံုၾကည္တဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ ႏိုင္ငံ သာ ျဖစ္ျပီး၊ ႏိုင္ငံတခုခ်င္းစီရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရး လကၡဏာ၊ အမ်ိဳးသားေရး တန္ဖိုးထားမွဳစံ စတာေတြနဲ႕ သက္ဆိုင္ျခင္း သိပ္မရွိလွဘူးလို႕ ထင္မိပါတယ္။

     ဒါေၾကာင့္ “ေဟ့.. ငါတို႕ ျမန္မာယဥ္ေက်းမွဳက အရင္ကေတာ့ nudity ကို ရိုင္းတယ္လို႕ ယူဆတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ငါတို႕ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ဆီကို သြားေနၾကျပီဆိုေတာ့ အဲဒါကို ယဥ္တယ္လို႕ ေျပာင္းလဲ ယူဆၾကစို႕ရဲ႕” လို႕ မိမိရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရး တန္ဖိုးထားမွဳစံကို လိုက္ေျပာင္းစရာ မလိုဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဟာ အေမရိကန္ပိုင္ ပစၥည္း မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႕ဟာ ဒီမိုကေရစီကို အေမရိကန္ေတြဆီက ငွားသံုးတာ၊ ဝယ္သံုးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါဟာ ေလေကာင္းေလသန္႕ လိုပဲ တကမၻာလံုးက ပိုင္တဲ့ ပစၥည္း ( universal phenomenon ) တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီကို ေပါက္ေျမာက္ ေအာင္ျမင္စြာ က်င့္သံုးႏိုင္ဖို႕ရာ အတြက္ က်ေနာ္တို႕ တမင္ အေမရိကန္ဆန္ေနစရာမလိုဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္တမ်ိဳး ေျပာၾကည့္ရရင္ ဒီမိုကေရစီက ခင္ဗ်ား တသက္လံုး တန္ဖိုးထားလာတဲ့စံကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႕ ေတာင္းဆိုတယ္လို႕ က်ေနာ္ေတာ့ မထင္မိပါဘူး။ အဲလို ေတာင္းဆိုရင္လည္း အဲဒါဟာ ေကာင္းတဲ့စနစ္တခု ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲလိုသာ ဆိုရင္ အဲဒါဟာ အာဏာရွင္ စနစ္တခုပဲ ျဖစ္သြားမွာပါ။

     တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဟာ လူပုဂၢိဳလ္တဦးခ်င္းစီရဲ႕ မိမိတန္ဖိုးထားရာ ယဥ္ေက်းမွဳစံကို ( သူတပါး/ အမ်ားျပည္သူကို မထိခိုက္ ေစသေရြ႕ ) လြတ္လပ္စြာ၊ တရားဝင္စြာ ထိန္းသိမ္း က်င့္သံုးခြင့္ေပးတဲ့ စနစ္တခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီဟာ ႏိုင္ငံေရးမ်က္ႏွာစာ ( political sector ) ဖက္မွာ လူမ်ားစု ( majority ) က လူနည္းစု ( minority ) ကို အႏိုင္က်င့္မွဳတရပ္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း လူမွဳေရးမ်က္ႏွာစာ ( social sector ) မွာေတာ့ လူတဦးခ်င္း ( individual ) က လူမ်ားစု ( majority ) ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ေနဖို႕ မလိုတဲ့ စနစ္ ျဖစ္တယ္ ( မျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သင့္တယ္ ) လို႕ ထင္မိပါတယ္။ Political sector မွာ လူမ်ားစုက လူနည္းစုကို အႏိုင္က်င့္ခဲ့တဲ့ အတြက္ social sector မွာ remedy ( ျပန္လည္ကုစားမွဳ ) တခုေပး ရမယ္လို႕ သေဘာရပါတယ္။ ဒီလို remedy မ်ိဳးရွိမွ၊ ေပးမွသာလွ်င္လည္္းပဲ democratic society ဟာ တအံု႕ေႏြးေႏြး ခံစားခ်က္နဲ႕ မေပါက္ကြဲ မွာပါ။

     က်ေနာ္ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက Democratization လုပ္ခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံသားေတြ အၾကားမွာ Individualism အားေကာင္းလာေအာင္လည္း လုပ္ေပးဖို႕လည္း လိုအပ္လိမ့္မယ္ ဆိုလိုတာပါ။ ဒါကို က်ေနာ္ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသိပၸံစာအုပ္မွ မဖတ္ဘဲ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ အတိုင္း ေျပာတာပါ။ အခု ဒီစာကို ေရးမယ္ ဆိုေတာ့ ဆရာၾကီးေတြရဲ႕ အလႊမ္းမိုးခံရျပီး ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ရွိတာ မေျပာျဖစ္လိုက္မွာ စိုးလို႕ က်ေနာ္ သိခ်င္တာ ေတြရွိတာေတာင္ တမင္ google မလုပ္ဘဲ ကိုယ္ စြဲျမဲယံုၾကည္ သေလာက္ကိုပဲ ေျပာျပေနတာပါ။      

      ဒါကို ဘာျဖစ္လို႕ ေျပာရသလဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ( ျမန္မာ ) ေတြ ၇၅% ေလာက္ဟာ Democratization ကို Americanization နဲ႕ ေရာေထြးေနၾကတယ္လို႕ ထင္မိလို႕ပါ။ ကိုဖိုးခြား ေျပာသလိုပဲ က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီက ေသြးႏုသားႏုပဲ ရွိေသးတာပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ Democratization = Americanization ဆိုျပီး မဆင္မျခင္  အေမရိကန္ဆန္ေနရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မေသးငယ္လွတဲ့ “ေရွးရိုးစြဲ အုပ္စု” က Democratization ကို Alien ( ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ) လို႕ ထင္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ညွီေစာ္နံတယ္လို႕ ထင္သြား ႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကို အုပ္ခ်ဳပ္မဲ့ အစိုးရ၊ ကိုယ့္အတြက္ ဥပေဒ ျပဳေပးမဲ့ လႊတ္ေတာ္၊ ကိုယ့္ကို တရားစီရင္မဲ့ တရားသူၾကီးေတြကို ေရြးတဲ့ကိစၥမွာ ( တိုက္ရိုက္ / သြယ္ဝိုက္စြာ ) ကိုယ္တိုင္ပါဝင္တာ၊ ႏိုင္ငံ့အေရးမွာ ျပည္သူတေယာက္ အေနနဲ႕ ဝင္ေျပာခြင့္ ရွိလာတာဟာ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ျပီးေတာ့မွ မမွားႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ျပီးေတာ့မွ “ႏိုင္ငံျခားျဖစ္” မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါဟာ ကမၻာေပၚက ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ( civilized society ) တိုင္း ေတြးမိၾကမဲ့ ကိစၥသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်ေနာ္တို႕ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာဟာ အေမရိကန္ဆန္မွဳကို ယူသံုး  လိုက္တာလို႕ မခံစားမိဖို႕ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါမွသာ က်ေနာ္တို႕ nudity လို inappropriate practice မ်ိဳး ကို အလြယ္တကူ လက္မခံမိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

     ဘယ္ အေမရိကန္ သမၼတ ကေတာ္ကမွ nudity ပံုေတြ ဓါတ္ပံုရိုက္ မခံဖူးၾကပါဘူး။ Miss Universe, Miss America ေတြလည္း ငယ္ငယ္က အဲလို ဓါတ္ပံုေတြမ်ား အရိုက္ခံဖူးေၾကာင္း ေနာက္မွသိလာရရင္ အလွမယ္ဘြဲ႕ သရဖူ ျပန္ ရုပ္သိမ္းခံရတယ္လို႕ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြက prostitution လိုပဲ က်ေနာ္တို႕ ၾကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ ေနာင္ ရွိလာဦးမဲ့ ကိစၥေတြပါ။ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က တတ္ႏိုင္မွာက Child porn, Child nudity, child prostitution, Public sex and nudity ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ လံုးဝ မရွိရေအာင္ ျပင္းထန္တဲ့ ဥပေဒေတြ ထုတ္ထားသင့္တယ္ ထင္ပါတယ္။ အသက္ ၂၁- ႏွစ္ ျပည့္ျပီးလို႕မွ “ငါ prostitution ျဖင့္သာ အသက္ ေမြးျမဴေပအံ့” လို႕ ဆံုးျဖတ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကိုေတာ့ျဖင့္ က်ေနာ္တို႕ မကယ္ႏိုင္ေပဘူးေပါ့။  

     ဒါေတာင္ တကယ္လို႕ အဲဒီဘဝက ကြ်တ္လြတ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ လာျပီးအကူအညီ ေတာင္းခံႏိုင္တဲ့၊ အစိုးရက subsidized လုပ္ေပးထားတဲ့ “အမ်ိဳးသမီး ေစာင့္ေရွာက္ေရး အသင္းအဖြဲ႕” ေတြ ျမိဳ႕တိုင္း၊ ရြာတိုင္း လက္တကမ္းးမွာ ရွိေနသင့္တယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္။ ေနာက္တခုက US မွာလည္း TV ကေန မေျပာရတဲ့ ညစ္ညမ္းစကားလံုး ( ၇ ) လံုး ရွိပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳး က်ေနာ္တို႕ဆီမွာလည္း dirty/ erotic words and activities ေတြ အတိအလင္း ဥပေဒ ျပဌာန္းထားသင့္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္တဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြက လႊတ္ေတာ္မွာ မဲမ်ားစုနဲ႕ ျပဌာန္းတဲ့ ဥပေဒ ဆိုရင္ democratically ျပဌာန္းတာပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ ကိုဖိုးခြား စိုးရိမ္ေနတဲ့၊ က်ေနာ္လည္း ဒီမိုကေရစီ ညွီေစာ္နံလွခ်ည့္လို႕ အထင္ခံရမွာ စိုးရိမ္မိတဲ့ ကိစၥ ေျပလည္တန္ေကာင္းတယ္ ထင္ပါရဲ႕။

     အခု ေနာက္ဆံုး ေဆြးေႏြးခ်င္တာကေတာ့ ဒီလိုပါ။ က်ေနာ္ေနေနတဲ့ ဒီႏိုင္ငံက အပ်ိဳအရြယ္ မိန္းကေလး ေတြ ( မ်ားရာစု ) ကို ၾကည့္ရတာ သူတို႕ဟာ ဘယ္မင္းသမီး၊ ဘယ္ေမာ္ဒယ္လ္၊ ဘယ္အဆိုေတာ္ရဲ႕ ဖက္ရွင္ ေနာက္ကိုမွ တေကာက္ေကာက္ မလိုက္ၾကပါဘူး။ သူတို႕ဟာ independent individual တဦးခ်င္း အေနနဲ႕ ဘယ္သူ႕ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမွဳကို မွ မခံဘဲ သီးသန္႕ ရွင္သန္ ရပ္တည္ ေနၾကတာပါ။ က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာေတာ့ peers-group’s attitude က အဲဒီ group members ေတြကို အားေကာင္းေမာင္းသန္ လာလႊမ္းမိုးတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ၊ ကိုယ့္ peers-group က valentine day မွာ virginity အပ်က္ခံတယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္လည္း အဲဒီလို လုပ္မွ ေခတ္မီသြားေတာ့မွာ လိုလို ထင္တတ္ တာမ်ိဳးပါ။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တို႕ ( ျမန္မာ ) မိန္းကေလးေတြ အၾကား individualism ပိုမို အားေကာင္းလာမယ္ ဆိုရင္ သူမ်ားေတြ လုပ္ေနၾကေပမဲ့ ကိုယ္ မၾကိဳက္ရင္၊ မယံုရင္ မလုပ္ဘူး ဆိုတာမ်ိဳး ပိုမ်ားလာမွာ ျဖစ္တယ္လို႕ ထင္မိပါေၾကာင္း..း))